วันที่น้องอิงลืมตาดูโลก 20 พย. 2552

20 พย. 52
วันนี้ตรงกับวันศุกร์ น้องอิงเกิดวันศุกร์เหมือนแม่เลย
จริง ๆ แล้วแม่น้ำเดินตั้งแต่เมื่อวาน ประมาณ บ่าย 3โมง ที่ทำงานเลยด้วย ตื่นเต้นน่าดูแต่ไม่เห็นมีเสียง โพล๊ะ เหมือนลูกโป่งแตกเลยแฮะ เพราะเห็นใคร ๆ เค้าก็บอกว่าถ้าน้ำเดินจะมีเสียงแตกเหมือนลูกโป่งแตก แม่ไม่ได้ยินเสียงเลยจริง ๆ นะ รู้สึกเปียก ๆ เลยจะเดินไปเข้าห้องน้ำ และน้ำอุ่น ๆ ไหลออกมาเหมือนน้ำฉี่เลยรีบโทรบอกป๊าให้มารับไปรพ. ความจริงวันนี้หมอนัดแม่อยู่แล้ว นัดตรวจครบกำหนด 40 สัปดาห์ คิดว่าเลิกงานแล้วจะไปหาหมอ แต่ก็มาน้ำเดินซะก่อน นั่งรอป๊าซัก 20 นาทีถึงได้ไปโรงบาล หลังจากหมอตรวจ สรุปว่าปากมดลูกยังไม่เปิด คืนนั้นต้องนอนรอที่ห้องคลอดไปก่อน มีพยาบาลคอยดูแลทั้งคืน แม่มีอาการปวดท้องเป็นช่วง ๆ ไม่ถี่มาก แต่ทุกครั้งที่ปวด ก็ต้องตื่นพลิกตัว เปลี่ยนท่านอน หลับ ๆ ตื่น ๆ จนเช้าประมาณ 7 โมง หมอมาตรวจอีกครั้งปากมดลูกก็ยังไม่เปิด หมอแนะว่าต้องผ่านะ เพราะน้ำเดินนานแล้ว กลัวจะเป็นอันตรายกับเด็ก เลยต้องรีบผ่าหมอนัดเวลาประมาณ 9 โมงเช้า รู้สึกหนาว ๆ ชอบกลพอหมอบอกว่าจะต้องผ่า ในใจก็นึกกลัวขึ้นมาทันที เพราะไม่ได้เตรียมใจเอาไว้ก่อน ใจจริงแม่อยากคลอดธรรมชาติมากกว่า แต่น้ำเดินนานแล้วก็ต้องผ่า ป๊ามาไม่ทันตอนแม่ถูกเข็นเข้าห้องคลอด เพราะรถติดมาก และแม่ก็รอไม่ได้ด้วย แม่รู้สึกว่าช่วงเวลารอคลอดนี่มันนานเหมือนเป็นชั่วโมงเลย แม่ต้องบล็อคหลัง ไม่ได้สลบ รู้ตัวตลอดเวลา แต่ไม่รู้สึกเจ็บ นอนฟังหมอกับพยาบาลคุยเรื่องม็อบเสื้อเหลือง รู้สึกดีนะที่มีหมอวิสัญญี (คนที่บล็อคหลัง) มานั่งใกล้ ๆ เตียงแม่ ชวนคุย ถามโน่น นี่ ทั้ง ๆ ที่แม่ใส่สายอ๊อกซีเจน คุยไม่ได้ ได้แต่พยักหน้า หลังจากนั้นไม่นานเท่าไหร่ แม่ก็ได้เจอหน้าน้องอิง ได้ยินหมอตะโกนบอกเวลา 9 โมง 12 นาที หมอยกขาน้องอิงขึ้นเอาหัวห้อยต่องแต่ง มาทางแม่ ให้แม่หอมแก้ม ทันทีที่เห็นหน้าลูก น้ำตาก็ไหลไม่หยุดเลย หมออีกคนคนที่นั่งข้าง ๆ เตียงก็คอยเช็ดน้ำตาให้ ประมาณว่าทำเป็นประจำ คงชินซะแล้ว ว่าช่วงเวลานี้แม่ทุกคนต้องน้ำตาไหลแหง ๆ ลูกก็ร้องเสียงดังจัง ผิวสีเขียว ๆ อ่ะ ผมดกดำปิ๊ดปี๋เชียว หมอก็บอกว่าจะให้ยาสลบกับแม่แล้วนะช่วงเย็บแผล แม่ก็เลยมารู้สึกตัวอีกทีที่ห้องพักฟื้น ป๊าเล่าให้ฟังว่าป๊ารออยู่หน้าห้องคลอด เห็นพยาบาลเข็นรถเด็กออกมาก็ยังไม่แน่ใจว่านี่ใช่ลูกตัวเองหรือป่าว จนพยาบาลถามว่าเป็นสามีของคุณสรัญญาใช่ไหมค่ะ นาทีนั้นแหละที่ป๊าได้เจอหน้าหนู นี่นะเหรอลูกเรา ป๊าบอกว่าหนูหน้ากลม ไม่เห็นจะตัวเหี่ยว ๆ เหมือนเด็กเกิดใหม่เลย มองแว๊ปแรกป๊านึกถึงหน้ายายทันที ป๊าลงความเห็นว่าหนูหน้าเหมือนยายนะจ๊ะ แต่โบราณเค้าว่าเด็ก ๆ นี่จะหน้าเปลี่ยนถึง 7 ครั้งแนะ ต้องคอยดูกันต่อไป............

พอฟื้นก็อยากเห็นหน้าลูก ให้ป๊าเอามือถือไปถ่ายรูปมาให้ดูที่ห้องพักฟื้น

ออกจากห้องคลอด น้องอิงก็ต้องมาอยู่ตู้อบเพื่อปรับอุณหภูมิ

น้องอิงเจ็บคอ ป่วยครั้งแรก

23 กพ. 53

แม่กำลังทำงานอยู่ อาอึ้มโทรมาบอกว่าน้องอิง มีเสมหะอยู่ในคอ เวลาร้องไม่มีเสียง

อาโกวเป็นห่วงเลยอยากจะพาไปหาหมอ พอดีอาอึ้มไปเยี่ยมน้องจิ้นเลยจะพาน้องอิงกับอาโกวไปหาหมอที่นครธน ต้องขอบคุณอาอึ้มมากเลยนะค้า หมอบอกว่าคอน้องอิงก็ไม่แดง เลยให้ยาแก้อักเสบ กับละลายเสมหะมาให้ ถ้าเป็นไม่เยอะก็ไม่ต้องกินยา

ตอนเย็นแม่กับป๊าเลยไปเยี่ยมน้องอิง แม่สังเกตดูน้องอิงก็ร้องเสียงไม่ค่อยออกจริง ๆ แต่แม่ก็ขอให้น้องอิงหายไว ๆ นะค่ะ แม่ไม่อยากเลย ไม่อยากให้น้องอิงไม่สบาย